Als retrofetisjist en kind van de jaren 70 kijkt Ernest Beuving naar wat er in de afgelopen 50 jaar is veranderd in het dagelijkse leven. Hij wekt De Grote Drie en vele Grote Drieën weer tot leven met zijn imitaties van o.a. Wim Sonneveld en Toon Hermans en geeft via hen een beeld van de veranderingen in de afgelopen vijftig jaar. Ook muzikaal laat hij deze periode herleven: van Ramses Shaffy tot Jacques Brel en van Neil Diamond tot Iggy Pop. Kortom: Één v/d 70’s is een nostalgisch feest der herkenning maar ook met een vette knipoog. Want Beuving weet heel goed: 'Vroeger is ook niet meer, wat het nooit geweest is.'
